Skogstårta in mijn Dutch Oven

Vorige week kreeg ik voor onze trouw dag een Dutch oven. Wilde ik al zo lang hebben. Vandaag was het heerlijk weer en heb ik hem eens uitgeprobeerd met een echte Skogstårta. Zo lekker. Eigenlijk een omgekeerde appeltaart met zwarte bessen en een bodem van verkruimelde buscuits met melk en ei.


Verlekker je maar eens aan de foto's:

 De appels even aanzetten.

 Lekker pruttelende appeltjes...

 Het deksel heeft een opstaande rand. Daar kunnen ook kooltjes in voor het van boven verwarmen.

 Besjes er bij.

 En dan het buscuit-melk-ei mengsel er overheen en dan met deksel en kooltjes een half uurtje afbakken.

En dit is het resultaat.

Kwasten

Sinds begin dit jaar ben ik enthousiast over Rob Bell. Niet om de man nu op een voetstuk te plaatsen, maar om de creatieve manier waarop hij onderwerpen behandeld die mij aanspreken. Rob is een Amerikaanse pastor die ook een creatief schrijver is van boeken als “Jesus wants to save Christians”, “Velvet Elvis” en “Love wins”. Een, wat mij betreft, geweldig boek die handelt over “Hemel en Hel en het lot van ieder persoon die ooit leefde”. Wat mij erg aanspreekt is dat hij de bijbelse thema’s en de verhalen in de bijbel probeert te bekijken vanuit de tijd waarin het geschreven is. Brian McLaren noemt dit het verschil tussen “Forward Reading” (vooruit lezen) en “Backward Reading” (terug lezen). Met “Backward Reading” bedoelt hij dat je de bijbel lees, staande op de schouders van of kijkend door de bril van je dominee, je kringleider, Luther, Calvijn, Augustinus, etc. De kerkleiders door de eeuwen heen. Maar ook vanuit onze 21ste eeuwse situatie. Bij “Forward Reading” begin je vooraan bij het begin en lees je vanuit de Joodse wortels van de bijbel. En de situatie van de tijd dat het verhaal zich afspeelt. Zo is het Nieuwe Testament volledig gesitueerd in de 1e eeuw van onze jaartelling. Een nogal vijandige omgeving door de overheersing van de Romeinen. Waarbij de religieuze leiders zich voorstaan op hun afkomst. En er groeperingen zijn die zich afzetten tegen de Romeinse overheersing. Termen als “Jezus is Heer”, “Jezus de verlosser”, “Jezus, Zoon van God” kun je ook terug voeren op de Romeinse overheersing. Waar de Keizer zich zelf als zoon van god/goden ziet, om de mensen te verlossen en te verzorgen. Via geweld, dat dan weer wel.
Een “studie-techniek“ die Rob hanteert is de techniek van het “eerste voorkomen”. Bijvoorbeeld in het boek van Johannes zie je dat terug. Johannes heeft daarin veel “verborgen boodschappen” gezet, hints naar eerdere bijbel-verhalen. Zo is het aardig om te lezen in Johannes 20 dat Maria Jezus na zijn opstanding niet meteen herkende. Na het bezoek van het lege graf zag ze hem voor de tuinman aan. Tuinman: “hmmm.”. Waar was het graf ook al weer? Inderdaad, in een tuin. En waar vinden we de eerste tuin in de bijbel? Ja, genesis 1,2. En wie was daar de “tuinman”? De implicaties volgen dan op elkaar. Johannes plaatst hier Jezus als 2e Adam: Zoon van de Mens.

Een ander verhaal waar Rob mee kwam, waar ik aangesproken werd gaat over “Kwasten”. Het woord daarvoor is “Tzitzit”. (Ik neem het van hem aan, aangezien ik geen Hebreeuws ken). Het komt voor het eerst voor in Numeri. Waar Mozes van God de opdracht krijgt dat de Israëlieten kwasten met een blauwe draad aan de hoeken van hun kleden moesten maken. Dit om ze er aan te laten herinneren om de geboden te bewaren. Zo worden ze er visueel aan herinnerd te leven zoals God ze bedoeld had.
Het hebreeuwse woord voor hoeken is “kanaf”. Tot op vandaag dragen veel Joden een gebedskleed om hier aan te voldoen. Dat gebedskleed komt op veel plaatsen in de bijbel terug. Zo sneed David in de spelonk een stuk van het kleed van Saul. Een belangrijke plaats waar het terug komt is Maleachi 3:20 (in andere vertalingen 4:2). Alleen daar wordt “Kanaf” vertaald als “Vleugels”. Maleachi schrijft “De zon der gerechtigheid heeft genezing in zijn vleugels”. Op zichzelf lijkt het een vage profetie, maar als je dit weet, dan wordt het interessant. Want wanneer komt het daarna terug? In Lucas 8 lezen we over een vrouw die al 12 jaar last van bloedvloeiingen heeft. En er was niemand die haar kon genezen. Haar hele vermogen had ze er aan gespendeerd. Jezus was een rabbi in de eerste eeuw van Christus, die zich netjes aan de Thora hield. Dus hij zal ook zo’n gebedskleed hebben gehad. Hij zal het ook in zijn onderwijs hebben gebruikt. Toen Hij het had over het naar “je binnenste gaan om te bidden” (Matt 6:6) doelde hij vermoedelijk op het gebruik om de gebeds-sjawl over het hoofd en handen te vouwen om te bidden. Deze dame greep de hoek van Zijn kleed vast en meteen hield het vloeien op. Een prachtig verhaal voor in de bijbelklas. Maar tot voor kort voor mij niet veel meer dan dat. Maar koppel je het aan Maleachi dan komt er een nieuwe laag in het verhaal vrij. Deze vrouw kende haar “bijbel”. Niet alleen de Thora (die er vanaf 6 jaar bij alle kinderen “geïmpregneerd” werd), maar ook de profeten. En niet alleen kende ze dus de profetie en niet alleen geloofde ze dat Jezus een bijzonder man was die mensen kon genezen. Ze erkende dat Hij de “Zoon der gerechtigheid was”. Het is zowel een vervulling van een profetie als ook een erkenning van Jezus als de Messias.
Als reactie wenste Jezus haar vrede. Vrede duidt op het Hebreeuwse Shaloom, dat veel meer betekent dan geen conflicten of strijd te hebben. Het duidt op de tegenwoordigheid van de goedheid van God. Hij zegent haar met de tegenwoordigheid van God over haar geheel. Het gaat om het compleet zijn van heel haar wezen. Niet alleen haar lichaam. Bij Jezus gaat het niet om het redden van alleen ons lichaam of onze ziel. Maar dat we met heel ons zijn, ons lichaam, geest, gedachten in harmonie met God en met elkaar leven. En dat is letterlijk Hemel op aarde brengen.
Vrede zij met jou.

Het begin van Thales…

Zo’n 600 jaar voor Christus ontstond de Griekse Filosofie. Er was een handelscontract tussen steden in Ionië, wat lag in het huidige Turkije (en de oostelijke eilanden in de Egeïsche zee), en beschavingen in Egypte en het Midden-Oosten. Omdat de steden in Ionië min of meer zelfstandig waren konden ideeën zich daar redelijk vrij ontwikkelen. Meer dan in die grote beschavingen waar alles van bovenaf werd gedicteerd. In een land als Egypte werd de koning gewoon als god gezien. Of in elk geval zal hij zichzelf graag zo hebben gezien.

Een van de steden die met name aan het begin van onze wetenschap staat is de stad Milete. De eerste man die we kennen van de “natuurfilosofie” was Thales van Milete (± 630-550 v. Chr.). Volgens onze Berend, die een werkstuk over Electriciteit heeft gemaakt, was Thales ook de uitvinder van statische Electriciteit. Hij ontdekte namelijk dat door met een wollen doek over barnsteen te wrijven je (lichte) dingen kon aantrekken.

Voor Thales waren vooral vragen interessant die gingen over het ontstaan van de dingen om hem heen en waar uit die bestonden. Belangrijk in de theoriën van Thales was het begrip “archè” (ἀρχη). Dit woordje kun je vertalen met “begin”. Maar dan wat mij betreft liever in de richting van “initiator”, “beginner” of “oorzaak”. Bij Thales ging het hier om een oerstof waar uit alles zou zijn ontstaan. En zijn conclusie was dat die oerstof water moest zijn. Overigens was er ook nog ene Herakleitos. Deze geloofde dat het primaire element vuur was en dat was begiftigd met rede: logos (λογος).

Nu beginnen bij mij de neuronen door mijn hoofd te schieten. Want onze Here Jezus Christus, de logos, zegt in Openbaringen 21:6: Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde: “hè arche kai to telos” (ἡ ἀρχη και το τελος).

Kijk en daar vinden we een link. Want in Op. 21:6 zegt Jezus nog iets anders: “Ik zal de dorstige geven uit de bron van het water des levens om niet”. Dus Jezus is de “arche” en Hij geeft “water”, “hudatos” (ὑδατος) . Griekse filosofie in de Bijbel! Of zou Jezus hier aansluiten bij de Grieken: “de Griek een Griek zijn”?
Net als dat archè niet een plat begin is, zo is telos ook niet maar gewoon “het eind” waar na niets meer is. Het is niet zo binair, aan of uit, een of nul. Telos is meer een “doeleinde”: daar gaat alles heen. Een voleinding, iets waar je naar toe werkt. En dat is Jezus.

Jezus is de initiator, uit, door wie/wat alles is. Maar ook tot Wie alles zal zijn. En daar houdt het niet op. Want het is geen einde waarna niets meer is, waarna het allemaal op houdt. Nee, vandaar uit gaat het verder. Lees dat maar na in bijv. 1 Kor.15:23,24. Merk ook op dat het “daarna het einde” in :24 niet een binair einde is. Het is weer datzelfde telos: het doel, de voleinding. En wat is dat doel? Dat lezen we in 1 Kor 15:28. Dat “God alles in allen” zal zijn.

Wat een feest! Wat hoop ik dat “Pater Moeskroen” daar bij mag zijn…

Geloven op het werk

Kol 3:23,24: 23 Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, 24 want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen – uw meester is Christus!

In de kerk is er vooral aandacht voor Geestelijke zaken. Geestelijke zaken (bijbelklas, ouderlingschap, kosterschap, evangelisatie etc.) worden gewoonlijk belangrijker geacht dan gewoon werk. Voor het “gewone werk”, bijvoorbeeld dat van mij als ICT-er, is niet veel aandacht.

Maar God vind je werk wel belangrijk. Misschien nog niet eens zo zeer wat het resultaat is of dat je alleen al tot zegen bent door ergens er als christen te zijn. Maar werk heeft een intrinsieke waarde. God heeft ons gemaakt naar Zijn Beeld. Hij is een scheppende/creërende God en heeft dat ook in ons gelegd. Zelfs voor de zondeval kreeg Adam al werk te doen: het beheer over de hof. Dat was een agriculturele omgeving waar werk te doen was. Werk is dus niet door de zondeval gekomen. (Da's een tegenvaller voor diegenen die denken dat ze in de Hemel een eeuwig durend pensioen kunnen genieten...)

Een vriendin van mij van vroeger was medewerkster bij de gemeentelijke belastingdienst van Schiedam, voor de hondenbelasting. Dat kan een nogal controversiële baan voor je omgeving zijn. Ze gaf zichzelf het doel om zoveel mogelijk belasting binnen te halen. Niet zo'n gewaardeerd streven in de ogen van de hondenbezitters. Maar wel in die van haar werkgever. En voor zichzelf een manier om een iets te hebben om aan te werken.

Ik denk niet dat we in eerste plaats worden opgeroepen om te evangeliseren op het werk. Christenen geloven denk ik vaak dat je of wel je werk moet opgeven om voltijds de evangelisatie in te gaan, of dat we werken om ons gezin en onszelf te onderhouden en in onze vrije tijd moeten evangeliseren. En anders dan in elk geval op ons werk. Dat levert denk ik veel frustratie en stress op: want we gaan er nooit aan voldoen.

Ik denk dat we in allereerste plaats door God opgeroepen worden om onze talenten in te zetten in de maatschappij, gewoon op de plek waar Hij ons gesteld heeft. Om onze plaats in de samenleving in te nemen en ons “ding” te doen om die maatschappij structuur te geven en verder op te bouwen.

Daarbij heeft onze samenleving betrouwbare mensen nodig. Want, hoewel ik geen financieel genie ben, het komt mij zo voor dat bijvoorbeeld de financiële crisis op zijn minst voor een deel het gevolg is van onverstandig handelen van zgn. financiële adviseurs.

Daarom: schrijf je rapport, bouw je huis, ontwerp je website of doe je afwas, als of het voor de Heer is. Als of het een bouwsteen is van het Koninkrijk. Toon daar in je betrouwbaarheid en God zal je zegenen. Dat geloof ik vast.

Een vuilnisman die zijn best doet om de schoonste route van de stad te krijgen. Ik herinner me een verhaal van een timmermansleerling die een deur moest maken en een inferieur stukje hout gebruikte, met een gat er in. Omdat er toch een andere plank over heen kwam maakte het volgens  hem niet zo uit. Maar zijn baas corrigeerde hem en liet hem een goed, nieuw stuk hout gebruiken. De deur moet massief zijn.

Als je zo werkt, dan val je op. En natuurlijk kun je onder je werk eens bidden voor je collega die tegenover je zit. Hem of haar in gedachten zegenen. En dan kan het maar zo eens voorkomen dat je met hem of haar op een terras zit of op een seminar in Nice aan het dineren bent met collega's en je in eens een ingang vindt om over jou geloof te praten. Maar ik denk dat dat pas op een latere plaats komt.

Tenslotte zijn er bij verscheidene grotere werkgevers bedrijfsgebedsgroepen. Kijk daarvoor eens op www.bedrijfsgebed.nl. Via http://gelovenopmaandag.nl/ zijn er ook cursussen over dit onderwerp voor kerken. En Alpha heeft overigens ook een Alpha op de werkplek. 

Nieuwe Evangelische Boekwinkel Test

Een paar weken geleden was ik met een groep vrienden uit de kerk naar een concert van Trinity en Iona. Het was in de Schuilplaats, wat zo bezien een flink evangelisch centrum is, inclusief een boekwinkel. Ik bedacht spontaan een nieuwe evangelische boekwinkel test: "ga er een binnen en vraag naar het boek 'Love Wins' van Rob Bell".

Waarom? Al weken voor het uitkomen van het boek was er een grote hype op internet dat zelfs door de New York Times werd opgepakt. Theoloog John Piper twitterde (heel flauw wat mij betreft): "Farewell Rob Bell".
Maar Rob stelt in zijn boek wel heel integere vragen over heersende visies over hemel en hel. En uiteindelijk waar het in de Liefde van God om gaat. Met een uitspraak zoals die van John Piper gooi je bij voorbaat de deur voor conversatie pot dicht. Jammer.

Bewijs en geloof

Bewijs, argumentatie en gezond verstand is altijd belangrijk voor mijn geloof geweest. Het voedt mijn geloof. Ik heb zelf ook weinig met geloof zonder overtuiging. En deze week las ik het boek "Crime Scene Jerusalem"  van Alton Gansk. Een erg aardig boek zo voor Pasen. Een forensisch ondezoeker komt op miraculeuse wijze terecht in het Jerusalem van de eerste eeuw. Daarin lijkt het wat op "De Uitnodiging" van Paul W. Young. De onderzoeker wordt langs alle plaatsen geleidt van het Paasverhaal. Op deze manier komt het paasverhaal weer leuk op een andere manier tot leven.  

Ten aan zien van mijn eigen geloof las ik ( p. 164-165):
...
'Wat je zegt over feiten is waar. Bewijs is machtig.'
'Dat verbaast me', zei ik. 'Je komt op me over als een man van geloof. Dat is net zo duidelijk als de sandalen aan je voeten.'
'En volgens jou is geloof het tegenovergestelde van bewijs?'
'Geloof is een overtuiging die geen bewijs en geen feiten nodig heeft. Daarom noemen ze het blind geloof'.
...
'Het geloof is de grondslag voor alles waarop we hopen en het overtuigend bewijs van wat we niet zien'. 
...

Geloof is het gevolg van een overtuiging dat iets de waarheid is. Overtuiging is het gevolg van bewijs. De discipelen geloofden dat de Meester de Messias was. Waarom? Omdat Hij hun gezegd had dat Hij de Messias was'.
...

'... De volgelingen van Jezus in deze tijd volgden Hem om wat ze zagen en leerden en ze wisten dat het waar was. Volgelingen door de eeuwen heen hebben hun geloof gebaseerd op het bewijs dat ind e Bijbel te vinden is, gepaard met hun persoonlijke ervaring.'
'Persoonlijke ervaring is subjectief...'
'Feiten zijn objectief. een overtuiging zonder objectiviteit mist het verstand; een overtuiging zonder subjectiviteit mist het gevoel. Maar samen schenken ze het leven aan geloof.'

Heel mooi vond ik ook hoe Judas belicht werd als iemand die niet zo zwart is als hij is afgeschilderd door onze geloofstraditie. Een perspectief die ik al wel kende en die me aanspreekt. Judas wilde Jezus namelijk helemaal niet dood hebben. Het is juist dat hij in verwarring raakte omdat Jezus zelf over zijn lijden en sterven begon. Judas geloofde in Jezus als de Messias die Israël van de Romeinen zou verlossen. Maar in plaats daarvan begon Jezus over sterven te praten! Dat was niet de bedoeling. Judas wilde Jezus echter voor het blok zetten. Hij dacht waarschijnlijk dat als hij via de Joodse leiders een half cohort Romeinen op de been zou brengen Jezus zijn macht wel moest tonen. Maar tot zijn stomme verbazing deed Jezus dat niet.
Hij kreeg spijt en in plaats van zich tot zijn Redder te wenden zoals Petrus, wendde hij zich tot nou net de verkeerde personen (Mat. 27:3-5). De mensen die eigenlijk voor hem zouden moeten zorgen, maar er een eigen agenda op nahielden: de Joodse leiders. Nou net de laatsten waar hij het van kon verwachten.

Alton Gansky geeft overigens nog een aardige verklaring van de mogelijke tegenstrijdigheid in de bijbel rondom de dood van Judas. In Mat. 27 staat dat hij zich verhing. In Handelingen 1:18 staat dat bij een val zijn buik werd opengereten. Volgens Alton Gansky zou dat kunnen door dat hij zich verhing aan een dode tak boven een afgrond.

Oorsprong van de naam Palestina

De naam Palestina is nogal controversieel. Sommigen menen dat Judea in 135 na Chr door de Romeinse Keizer Hadrian is hernoemd naar "Sirisch Palestina". De naam Palestina zou dan verwijzen naar de Filistijnen.
De palestijnse leider Yasser Arafat zou ook bij herhaling geclaimd hebben dat de Palestijnen van de Filistijnen zouden afstammen. Het is echter niet na te gaan. De Filistijnen waren afkomstig van Cyprus en hun cultuur is verloren gegaan. Zou Arafat gelijk gehad hebben dan zouden de huidige Palestijnen, althans de mensen die we er nu mee aanduiden, van Griekse afkomst zijn. En dus niet Arabisch.

Over waar de naam Palestina vandaan komt, lopen volgens mij de meningen uiteen. Waar de naam Israël vandaan komt is overigens wel bekend. Dat is namelijk de naam die Jacob kreeg na een gevecht met God (of wellicht de nog niet vleesgeworden Messias). En betekent "Hij die worstelt met God".

Gisteren kwam ik hier bij Creation Minstries wel een heel aardig artikeltje tegen.
Volgens dat artikel komt de naam Palestina (Grieks: "Παλαιστίνη", Palaistinè) al in de geschriften van Herodotus (5de eeuw v. Chr.) voor. Joodse schrijvers als Philo en Josephus gebruikten de naam Palestina voor het land van Israel in hun Griekse werken. En dat was in de tijd dat Judea nog steeds formeel bestond.

Dat de naam Palestina van het woord Filistijnen afkomt is ook niet zo waarschijnlijk. De Septuagint (ca. 250 v. Chr.) noemt de Filistijnen namelijk heel anders: "Φυλιστιιμ" (Phylistiim). Het is waarschijnlijker dat "Palestina" gewoon een Griekse transliteratie is van het Hebreeuwse Israël.

In mijn Griekse lessen kwam ik zelf al het woord "ὁ παλαιστης" (palaistès) tegen wat "worstelaar" betekent. De worstelplaats is "ἡ παλαιστρα" (palaistra). Het is inderdaad opmerkelijk dat Palaistinè verdacht veel op palaistès lijkt. De eerste 7 letters komen overeen.

Palestina heeft als naam dus net als Israël de betekenis van "worstelaar". Ook is Palestina op dit moment wel een worstelplaats te noemen. Twee volken die worstelen. De een om de beloften van God (Israël) de ander om dat juist te voorkomen. Overigens kan ik me zo voorstellen dat de huidige Palestijnen zich niet zo zouden kunnen vinden in deze uitleg. Want de naam zou denk ik eerder afstand van Israël moeten kweken dan een gelijke oorsprong.

Je zou denken dat ze er zonder tussenkomst van de Messias niet uit gaan komen. Wat zou het toch mooi zijn als Palaistinè gewoon op zou gaan in Israël. Zou dat niet Loofhuttenfeest zijn? Zou dat niet echt zicht op Gen. 12:3 "Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden." (Herz. Staten Vertaling) geven?

Dus ik houd me gewoon vast aan de beloften van God, dat eens dat (Loofhutten) feest voor de volken gaat komen op de Sion (Jes. 25:6-9) en daar de bedekking verscheurt, de dood vernietigt.

Wetenschappelijk bewijs?

Als ik vanavond naar mijn huis loop, dan verwacht ik dat mijn huis er nog staat. Met mijn auto voor de deur. Ik kan niet bewijzen dat iemand (of een groep personen) dat huis en die auto hebben gebouwd. Behalve dan natuurlijk door het aankoop/eigendoms bewijs en de oorspronkelijke bouwplannen te overleggen. Deze zijn authentiek en voor wat betreft ons huis bevestigd door de notaris. Maar afgezien daarvan zijn de papieren geen fysiek/wetenschappelijk bewijs anders dan een verslaglegging van een gebeurtenis.

Maar ik kan nog veel minder bewijzen dat mijn huis zichzelf gebouwd heeft. Of dat mijn auto bij toeval is ontstaan... Mocht ik dat gaan beweren, mag getwijfeld worden aan mijn verstandelijjke vermogens!

Overigens wordt je tegenwoordig niet voor 'vol' aangezien als je vast houdt aan de oorspronkelijke bouw-plannen en afschriften van de aarde, het heelal en het leven.
Want die worden immers verondersteld toevallig te zijn onstaan, of zich zelf hebben laten ontstaan. En dat dan niet alleen door atheïsten.

Tijdlijn van de bijbel

Vanmorgen vond ik hier een mooie pdf met een bijbelse historische tijdlijn. Het is opgesteld door de aartsbischop James Usher en is geplaatst in Creation Magazine in september 2005.
Het is een mooie getuigenis van de historiciteit van de bijbel.