Gisteren hadden mijn vriend Wim Hoogendijk van In Perspectief en Gijs Lammerts van Bueren van Near East Ministry een boeiend debat over dit onderwerp. Zie onder andere de aankondiging bij de nem. Hier zijn ook de stellingen te lezen waarmee beide deelnemers elkaar uitdaagden.
Het was een erg boeiende avond, wat voor veel mensen aanleiding was om naderhand vurig in gesprek te gaan. Prachtig om te zien. Ik denk dat het voor velen wel een eerste "confrontatie" met het onderwerp was.
Belangrijke winst van de avond, vond ik, dat Wim en Gijs lieten zien dat je het met elkaar oneens kunt zijn over een best belangrijk aspect van het Christelijk geloof, en toch elkaar kunt herkennen, erkennen en omarmen als mede Christen. We vinden elkaar toch in Jezus Christus als Heer.
Toch wil ik zelf nog wel een paar punten aanstippen.
Allereerst zou je kunnen denken dat het gedachtengoed van "Universalisme" of het populaire/beruchte woord "Alverzoening" inhoudt dat iedereen zonder meer een "tweede kans" bied. En dat je Jezus dus niet nodig hebt. Waarom moest Jezus dan sterven? De populaire uitleg van "alverzoening" ontkent de noodzaak van Jezus offer. Toch is dat niet juist. Want het is juist dòòr Jezus offer dat het mogelijk wordt dat God iedereen met zich verzoent. God laat daarmee juist zijn onvoorwaardelijke, grenzeloze liefde zien. Dit is een erg korte weergave. Maar een Evangelisch Universalist zal ook van harte belijden dat Jezus de Weg de Waarheid en het Leven is. Niemand komt tot de Vader dan door Hem,
Een tweede punt is dat e.e.a. niet zonder oordeel zal gaan. En oordeel, gericht, heeft rechtmaking en verzoening tot gevolg. Dat zal niet (altijd) pijnloos zijn, het zal met "geween en tandengeknars" gepaard gaan. Maar wel vanuit Gods Liefde.
Ik kom dan bij mijn uiteindelijke punt. Een van Gijs' stellingen is: "De leer van het universalisme (God verzoent allen) kan over het algemeen alleen verkondigd worden in relatief vreedzame samenlevingen. Daar waar mensen op brute wijze worden gemarteld en misbruikt, is maar één evangelie: die van waarheid, recht, genezing en verzoening." Daarmee bedoelt hij (als ik het goed begrijp) dat als je stelt dat er een einde komt aan die straf van de verantwoordelijken van wreedheden, te kort wordt gedaan aan de slachtoffers. Maar ik vraag me dan af: "Wordt er wel echt recht gedaan aan de slachtoffers, als de daders voor altijd 'weg worden gedaan'? Zonder de mogelijkheid tot inkeer te komen? Onthoudt God hen dan juist niet een belangrijk deel van hun genezing?" Wordt je daar als slachtoffer wel echt wijzer van? Ik denk dat er juist veel meer recht wordt gedaan als God ons belooft dat Hij er voor in staat dat uiteindelijk de verantwoordelijken tot inkeer komen. En, wellicht tot hun schaamte, van harte hun Heer belijden. Want pas dan kan, denk ik, ook bij de slachtoffers het genezingsproces afgerond worden.
Vanochtend vertelde ik een vriend over dit debat. Zijn reactie was gelijk: "maar dan hoef je dus niet meer te evangeliseren?" Die vraag kreeg Wim gisteren in een andere bewoording ook. Maar de liefde van Jezus dringt je, was Wim's antwoord. Je hebt een mooi verhaal, een goed bericht en dat wil je uitdragen. Maar ik denk meer nog dan dat. Want God gaat het uiteindelijk allemaal wel recht maken, maar niet zonder ons mensen. Gijs zei gisteren: "de bijbel laat de verantwoordelijkheid van de mens zien". Inderdaad! Wij zijn immers verantwoordelijk voor de toestand in de wereld.En God gaat ons inzetten bij het herstel. Wij zijn daarin de eerstelingen. En wij mogen ingezet gaan worden om de rest van de mensen over de streep te krijgen. De oogst binnen te halen. Dus nee: het ontslaat ons niet van onze missie. Integendeel, zou ik zeggen.
No comments:
Post a Comment