Jezus, de Zoon van...

Het was de zondag na kerst dat mijn oog tijdens de schriftlezing viel op Lucas 3:23-38 - “Geslachtslijst van Jezus”. Meestal lezen we over dit soort delen heen. We vinden ze saai en wat kan er ook eigenlijk in staan? Wat wordt je daar nu wijzer van. Net zoals we de wetten in Leviticus en de bouw-beschrijvingen van de artikelen in de tempel links laten liggen.

Toch staan ze in de bijbel. En waarschijnlijk ook om ons iets duidelijk te maken. Dus voor de grap sla ik ze eens een keer niet over. In dit geval heb ik zelfs het Grieks er bij gepakt. En ik vond het nou eens werkelijk grappig om te lezen. We komen er namelijk een paar namen van Jezus tegen.

Het begint met de verkondiging dat Jezus zijn “carriere” begon op ongeveer dertig jarige leeftijd. Vervolgens staat er zoiets als dat Hij is bekend geworden als de zoon van Jozef. Ik heb wat geworsteld met het werkwoord dat er staat wat betekent “bekend geworden”. In de NBV is dat vertaald met “algemeen aangenomen”. Hij was niet de natuurlijke zoon van Jozef. Immers, we geloven dat Jezus is verwekt bij Maria door de Heilige Geest. Voor de Oosterling is het genoeg dat Jozef Hem als zoon heeft aangenomen. Dus dat “algemeen aangenomen”, vind ik wat te vaag. Het gaat hier wat verder dan dat Jezus door Jozef in huis is genomen en dat men veronderstelde dat Jozef wel de vader zou zijn. Nee, Jezus is door Jozef echt geadopteerd en als zoon aangenomen en daarmee opgenomen in de geslachtslijn.

Overigens was zijn natuurlijke moeder Maria ook Judeese en het is niet geheel onwaarschijnlijk (al heb ik dat niet geverifieerd) dat ook zij een nazaat was van David. Hoe dan ook, voor het vervolg van mijn verhaal doet het weinig af.

Het stuk gaat verder met dat Jozef zoon was van Eli, de zoon van Mattat, de zoon van Melchi, en zo verder. Veel namen die mij niet veel zeggen. Maar lees nu eens stug door en je komt langs het rijtje: “... de zoon van Natan, de zoon van David, 32 de zoon van Isaï, de zoon van Obed, de zoon van Boaz, ... ”.

Hé, die kennen we. We komen daar de eerste naam van Jezus tegen: zoon van David. Daarom is het wel belangrijk wat ik eerder vertelde: want doordat Jozef Jezus als zoon aan nam, wordt volgens deze geslachtslijn Jezus opgenomen in het nageslacht van David. Daarmee wordt door Jezus het koningschap van David hersteld. En blijkbaar was die lijn via Davids zoon Natan. Ik zou verwacht hebben dat Salomo in de lijn was opgenomen. Dus daar leren we weer wat van. Natan was een van de zonen van David die net als Salomo die in Jeruzalem is geboren (2 Sam 5).

Lezen we verder dan zien we dat Jezus de zoon was van Arni (niet die van GTST), en vervolgens “... , de zoon van Juda, 34 de zoon van Jakob, de zoon van Isaak, de zoon van Abraham, de zoon van Terach, de zoon van Nachor, ...”. Hé, die kennen we ook. We zien hier de Judeese afkomst. Jezus was dus echt een Jood, een zoon van Jakob, Isaak en Abraham. Zo zijn wij in Jezus ook de geestelijke nakomelingen van Abraham. Ook wel uitgelegd als het nageslacht dat zal zijn “als de sterren”.

Nog een stukje verder lezend komen we uit op: “..., de zoon van Sem, de zoon van Noach, de zoon van Lamech, 37 de zoon van Metuselach, de zoon van Henoch, ...”. Nou, die kennen we ook. Wel logisch want bij Noach komt iedereen samen. Wel kun je hier ook uit opmaken dat de lijn vanuit Noach via zijn Zoon Sem door gaat. Over Lamech, Metuselach en Henoch kun je in Genesis ook wat verder lezen.

Tenslotte kom je met misschien je laatste restje lezers-adem uit op “..., de zoon van Set, de zoon van Adam, de zoon van God.”. En daar wordt het helemaal interessant. We zien hier de dat Jezus via Set de zoon van Adam is. Eerder heb ik al eens geschreven over de naam van Jezus die we kennen als “de mensenzoon” of “de zoon des mensen”. Maar de tekstplaatsen die ik daar van ken zijn correcter te vertalen met “de zoon van de mens”. En dat is “grondtekstelijk” helemaal in lijn met dit geslachts register. Helemaal als je bedenkt dat “Adam” mens betekent. (Gen. 5:1 - “Toen God Adam schiep, de mens, maakte hij hem zo dat hij leek op God. “. Zo zien we dat Jezus de Zoon van de Mens is. Met de verwijzing “zoon van de mens” kon ook eigenlijk alleen maar Adam bedoeld worden. Verder vind ik het interessant om te zien dat Adam hier zoon van God wordt genoemd. De geslachtslijn volgend is Jezus via Adam Zoon van God, als ook via de verwekking door de Heilige Geest. Bijzonder hè?

Zo kan Jezus helemaal volledig het herstellende werk als “zoon van de mens” als “de tweede Adam” volbrengen. En krijgen we via Hem het recht om “kinderen van God” genoemd worden. Het is aan ons om dan ook op te groeien tot volwaardige Zonen van God. Hoe we dat doen? Nou wat dacht je van:

• Wandelen met God, zoals Jezus' vader Henoch dat deed. Een lekker evangelische uitspraak die je wat mij betreft zelf verder mag invullen.

• Bestuderen van God's woord (niet te verwarren met de Logos, een van Jezus' andere namen) en laten we dan zo'n leuk geslachtsregister niet overslaan....

• Bij bestuderen hoort ook bediscussieren, van gedachten wisselen. Laten we dat op een Joodse manier doen: als broeders (en zusters) elkaars gedachten aanhoren en afwegen zonder elkaar te verketteren.

Dus, broer en zus in de Heer, kom gerust maar eens een bakkie doen.

Groet,
Martien van den Akker

Het bloed van de mens

Ik herinner mij een poster waarop alle namen van Jezus staan. Eén ervan is een bijzondere: “Zoon des mensen” of ook wel vertaald als “Mensenzoon”. Ik heb die titel zelf eigenlijk nooit goed begrepen. Jij wel? Waarom geeft Jezus zichzelf deze naam? Want als ik eerlijk ben: ik ben ook de zoon van mensen. Ik ben immers een mens en mijn vader en moeder ook. Al zouden sommige mensen durven beweren dat we “apen-zonen” zijn. Wat is er dan zo speciaal aan die naam dat Jezus die aan zichzelf gaf? Met wat fantasie kan ik er niet veel meer van maken dat Hij niet zomaar een mensenzoon was. Maar een mens zoals God die oorspronkelijk bedoeld had. Dè mens. Of om nadruk te leggen op het feit dat Hij niet alleen zoon van God was, maar juist zijn Goddelijkheid heeft afgelegd. Maar een echte theologische uitleg heb ik nog niet gehoord.

Begrepen de mensen om Hem heen het wel? Als je de tekstplaatsen op zoekt, dan blijkt dat in de meeste gevallen dat niet echt het geval is. In Mattheus 16 en 17 komt de naam 6 keer voor. De meeste keren is er niet echt een reactie. Bij de vraag ‘Wie zeggen de mensen dat de Mensenzoon is?’ (Mat 16:13) is het antwoord: “Johannes de Doper, Elia, Jeremia of een andere profeet”. De discipelen weten dan waarschijnlijk wel dat Jezus zichzelf bedoeld, maar bij de vraag aan hen, gebruikt hij die term weer niet. Lastig. Hadden ze het kunnen weten? Ik bedoel: Jezus sprak wel in raadselen, maar dan wel zo dat de mensen om Hem heen met een beetje nadenken het wel hadden kunnen bedenken. En dan moeten wij het toch ook kunnen snappen?

De term mensenzoon zullen ze vermoedelijk niet hebben gesnapt, net zo min als wij. En ik vermoed omdat het er eigenlijk niet staat! Wat er eigenlijk staat (en ik gebruik maar voor het gemak de Nederlandse letters) is: “Ton Hion tou anthropou”. Of te wel: “de Zoon van de mens” (3e persoon enkelvoud met lidwoord). Wie zou die “de mens” dan kunnen zijn? Nou eigenlijk kan er maar een zijn: “Adam”. De eerste mens. En als Jezus zichzelf de Zoon van Adam noemt, dan doelt Hij daarmee dat Hij de tweede Adam is. Hij maakt volkomen wat er met Adam onvolkomen was.

En deze term hadden de mensen om Jezus heen wel kunnen begrijpen. Hiermee maakt Jezus expliciet dat hij de beloofde Messias was. Degene die alles nieuw zou maken. En ja, dat is, ook voor de joden door de eeuwen heen, helaas lastig te accepteren. Het brengt ons bij de Jezus waarover het in 1 Kor. 15:22 gaat: “ Zoals wij door Adam allen sterven, zo zullen wij door Christus allen levend worden gemaakt.” En dat begrijp ik dan ook wel. Dan komt het bij mij weer op zijn plek.

Opmerkelijk vind ik eigenlijk ook wel dat Jezus juist deze naam vooral ook gebruikt in de aankondiging van zijn Lijden. Is dat belangrijk dan? Ik denk het wel. Het heeft denk ik iets te maken met de bovengenomende tekst. Namelijk, dat Jezus een “eersteling, een eerstgeborene is”.

Maar hoe werkt dat dan?

In het oude testament vloeide er nogal wat bloed met alle offers die aan God werden gedaan. In de Wet staan daar ook allerlei aanwijzingen voor. Is God dan zo bloed-eisend? Het is wel een moeite die mensen hebben met God. En als je leest wat Salomo aan dieren heeft “geslacht” bij de wijding van de Tempel, dan kun je ze haast geen ongelijk geven. Maar het gaat God denk ik niet om bloed op zich. In de bijbel staat bloed voor Leven. Vandaar dat de Joden geen bloed mogen eten. God wil toewijding van ons, Hij wil ons leven, liefde. Zonder die toewijding, zonder onze liefde, walgt Hij van die offers.

Je zou kunnen zeggen dat met dat plaatsvervangend bloed we ons leven toewijden. Maar het kan pas echt als we ons leven echt geven, dus niet plaatsvervangend. Of....

Waarom werden bij één van de Egyptische plagen alle eerst geboren jongens gedood? Omdat de eerstgeborene de rest vertegenwoordigt. Dus met het sterven van de eerste sterft, in hem eigenlijk ook de rest. En dat is dus de truuk van God. Jezus is de Zoon van de Mens, maar dan de eerste die echt was zoals God de mens bedoeld heeft. En Hij vertegenwoordigt dan ook alle andere kinderen van Adam (volgens mij niemand uitgezonderd). Dus in Zijn 100% toewijding, Zijn 100% Liefde, worden wij meegenomen. Goed hè?

Daarom kan Paulus ook Ef. 4 schrijven: “22 Door Jezus wordt duidelijk dat u uw vroegere levenswandel moet opgeven en de oude mens, die te gronde gaat aan bedrieglijke begeerten, moet afleggen, dat uw geest en uw denken voortdurend vernieuwd moeten worden en dat u de nieuwe mens moet aantrekken, die naar Gods wil geschapen is in waarachtige rechtvaardigheid en heiligheid.” Die nieuwe mens, dat is de mens die staat onder de invloed van het “eerstgeboren” zijn van Jezus. We trekken Adam uit en trekken Jezus aan, logisch toch? Jezus, de eerstgeborene die echt geschapen is naar Gods bedoeling en leefde voor Gods Doel, om ons tot verzoening met Hem te brengen.

Wees dus ook een Nieuwe broer en zus van onze Heer. Want met het aantrekken van die nieuwe mens begint Hij steeds meer door ons heen zichtbaar te worden.

Wetenschap vs. Christus

Ik kreeg zojuist een leuke verhandeling toegemaild dat ik via google onder anderen terug vond op:
http://www.cwowfoundation.org/Science-Christ.html.
Aangezien ik zelf Technische Natuurkunde heb gestudeerd en ook wel fylosofisch ben aangelegd spreken de afwegingen mij wel aan. Toch heb ik er wel wat aan toe te voegen.

Er worden namelijk nogal wat on uitgesproken aannames gedaan.

Zoals zoveel westerlingen inclusief veel christenen gaat de professor er van uit van het onherroepelijke en definitieve einde van dit tijdperk en de absolute oneindigheid van het daarna komende tijdperk. Of je nu wel of niet in Jezus gelooft, er komt een eind aan dit leven. Voor zover ik weet is er geen mens of dier bekend die meer dan 150 jaar oud is en maar niet dood gaat. Voor Christenen is Jezus terugkeer ook een markering van het einde van een tijdperk, waarna een nieuwe begint. Maar volgens de bijbel komen er na dit tijdperk (tot Jezus' terug komst) minimaal nog twee tijdperken, waarvan over de eindigheid van de laatste (voor zover ik weet) niets bekend is. Daarover kun je in Openbaringen 19 - 22 meer lezen.

Daarbij wordt er verder vanuit gegaan dat alles wat in dit tijdperk hersteld is een toekomst heeft in het volgend tijdperk, maar alles wat in dit tijdperk niet wordt hersteld is ook definitief verloren is. Maar is God beperkt tot een bepaald tijdperk? Het is mij ook niet bekend dat Gods werk tot een bepaalde tijdperk beperkt is. Als het gaat om Gods verzoenings werk is de enige beperking die ik ken "En op het moment dat alles aan hem onderworpen is, zal de Zoon zichzelf onderwerpen aan hem die alles aan hem onderworpen heeft, opdat God over alles en allen zal regeren."(1 Korintiërs 15:28).

Ook wordt er vanuit gegaan dat al het "herstelwerk" moet plaatsvinden in dit leven, in dit tijdperk. Wie zegt dat de broer van de professor niet is genezen van kanker? Dat is hij niet als je uitgaat van het definitieve van dit leven en dat het het genezen zijn of niet beperkt wordt door dit leven. Maar is God niet een God van de levenden en de doden? Is hij niet de God van de gezonden en de zieken? Misschien mogen we wel veronderstellen dat God de broer van de professor genezen heeft door hem tot Zich te roepen. Is dat niet de ultieme genezing? Immers, we mogen toch geloven dat we na dit leven een verheerlijkt lichaam krijgen?

Tenslotte (alhoewel ik misschien nog wel e.e.a. laat liggen) wordt er door de professor er van uit gegaan, maar ook door de student dat we alles kunnen meten. Ten minste, de argumenten zijn daarop gebaseerd. Maar als je ergens een thermometer in steekt, heb je uitwisseling van energie. De thermometer neemt de temperatuur aan van het object waarvan je de temperatuur wilt meten. Dat betekent dat er energie overdracht is waardoor het te meten object een ietsepietsie kouder wordt en de thermometer warmer. Als je licht meet beinvloedt je de omgeving ook, immers de fotonen waar het licht uit bestaat vang je op in een fotocel, CCD-chip of ander licht-gevoelige-sensor. Die zet het licht om in electrische energie (een van de wetten van thermodynamica zegt dat er altijd energie verlies is in de vorm van warmte) en dat wordt dan weer gemeten. Maakt dat uit? Nou over het algemeen niet, tot dat je afdaalt tot de zelfde grootte orde als de energie overdracht van het te meten object naar de thermometer. Of als je afzonderlijke fotonen wilt tellen. Als je dus op het niveau van de Quantummechanica gaat zitten. Dan loop je tegen de grenzen aan van wat je kunt meten. Maar als we veronderstellen dat er een God is, laten we die dan beperkt zijn door de grenzen van de Quantummechanica? We veronderstellen toch ook dat Hij die juist gemaakt heeft? Dus als we God niet kunnen meten betekent dat dan dat Hij er niet is? Een wet uit de Quantummechanica die me nog enigszins is bijgebleven is de Onzekerheidstheorie van Heisenberg (corrigeer me als ik er naast zit): je kunt van een deeltje niet zowel precies weten waar het is als ook precies weten hoe snel het gaat. Het is een van beiden. Immers als je een deeltje meet moet je het deeltje beschieten met een ander deeltje of foton van dezelfde grootte orde en daarmee beinvloed je impliciet je meting.

Kortom, er worden nogal wat aannames gedaan. Dat is niet erg. Zolang je er maar eerlijk over bent. Je aannames en uitgangspunten geven de grenzen van je theorie aan. En eerlijk zijn daarover maakt je als wetenschapper krachtig en sterk.

Dat spreekt me aan in Darwin. En dat is nu net de reden dat ik het over mijn hart kon halen om me aan te sluiten bij het bedrijf Darwin-it professionals. Ook al geloof ik wel in evolutie maar niet in de evolutie theorie.