Bewijs en geloof

Bewijs, argumentatie en gezond verstand is altijd belangrijk voor mijn geloof geweest. Het voedt mijn geloof. Ik heb zelf ook weinig met geloof zonder overtuiging. En deze week las ik het boek "Crime Scene Jerusalem"  van Alton Gansk. Een erg aardig boek zo voor Pasen. Een forensisch ondezoeker komt op miraculeuse wijze terecht in het Jerusalem van de eerste eeuw. Daarin lijkt het wat op "De Uitnodiging" van Paul W. Young. De onderzoeker wordt langs alle plaatsen geleidt van het Paasverhaal. Op deze manier komt het paasverhaal weer leuk op een andere manier tot leven.  

Ten aan zien van mijn eigen geloof las ik ( p. 164-165):
...
'Wat je zegt over feiten is waar. Bewijs is machtig.'
'Dat verbaast me', zei ik. 'Je komt op me over als een man van geloof. Dat is net zo duidelijk als de sandalen aan je voeten.'
'En volgens jou is geloof het tegenovergestelde van bewijs?'
'Geloof is een overtuiging die geen bewijs en geen feiten nodig heeft. Daarom noemen ze het blind geloof'.
...
'Het geloof is de grondslag voor alles waarop we hopen en het overtuigend bewijs van wat we niet zien'. 
...

Geloof is het gevolg van een overtuiging dat iets de waarheid is. Overtuiging is het gevolg van bewijs. De discipelen geloofden dat de Meester de Messias was. Waarom? Omdat Hij hun gezegd had dat Hij de Messias was'.
...

'... De volgelingen van Jezus in deze tijd volgden Hem om wat ze zagen en leerden en ze wisten dat het waar was. Volgelingen door de eeuwen heen hebben hun geloof gebaseerd op het bewijs dat ind e Bijbel te vinden is, gepaard met hun persoonlijke ervaring.'
'Persoonlijke ervaring is subjectief...'
'Feiten zijn objectief. een overtuiging zonder objectiviteit mist het verstand; een overtuiging zonder subjectiviteit mist het gevoel. Maar samen schenken ze het leven aan geloof.'

Heel mooi vond ik ook hoe Judas belicht werd als iemand die niet zo zwart is als hij is afgeschilderd door onze geloofstraditie. Een perspectief die ik al wel kende en die me aanspreekt. Judas wilde Jezus namelijk helemaal niet dood hebben. Het is juist dat hij in verwarring raakte omdat Jezus zelf over zijn lijden en sterven begon. Judas geloofde in Jezus als de Messias die Israël van de Romeinen zou verlossen. Maar in plaats daarvan begon Jezus over sterven te praten! Dat was niet de bedoeling. Judas wilde Jezus echter voor het blok zetten. Hij dacht waarschijnlijk dat als hij via de Joodse leiders een half cohort Romeinen op de been zou brengen Jezus zijn macht wel moest tonen. Maar tot zijn stomme verbazing deed Jezus dat niet.
Hij kreeg spijt en in plaats van zich tot zijn Redder te wenden zoals Petrus, wendde hij zich tot nou net de verkeerde personen (Mat. 27:3-5). De mensen die eigenlijk voor hem zouden moeten zorgen, maar er een eigen agenda op nahielden: de Joodse leiders. Nou net de laatsten waar hij het van kon verwachten.

Alton Gansky geeft overigens nog een aardige verklaring van de mogelijke tegenstrijdigheid in de bijbel rondom de dood van Judas. In Mat. 27 staat dat hij zich verhing. In Handelingen 1:18 staat dat bij een val zijn buik werd opengereten. Volgens Alton Gansky zou dat kunnen door dat hij zich verhing aan een dode tak boven een afgrond.

Oorsprong van de naam Palestina

De naam Palestina is nogal controversieel. Sommigen menen dat Judea in 135 na Chr door de Romeinse Keizer Hadrian is hernoemd naar "Sirisch Palestina". De naam Palestina zou dan verwijzen naar de Filistijnen.
De palestijnse leider Yasser Arafat zou ook bij herhaling geclaimd hebben dat de Palestijnen van de Filistijnen zouden afstammen. Het is echter niet na te gaan. De Filistijnen waren afkomstig van Cyprus en hun cultuur is verloren gegaan. Zou Arafat gelijk gehad hebben dan zouden de huidige Palestijnen, althans de mensen die we er nu mee aanduiden, van Griekse afkomst zijn. En dus niet Arabisch.

Over waar de naam Palestina vandaan komt, lopen volgens mij de meningen uiteen. Waar de naam Israël vandaan komt is overigens wel bekend. Dat is namelijk de naam die Jacob kreeg na een gevecht met God (of wellicht de nog niet vleesgeworden Messias). En betekent "Hij die worstelt met God".

Gisteren kwam ik hier bij Creation Minstries wel een heel aardig artikeltje tegen.
Volgens dat artikel komt de naam Palestina (Grieks: "Παλαιστίνη", Palaistinè) al in de geschriften van Herodotus (5de eeuw v. Chr.) voor. Joodse schrijvers als Philo en Josephus gebruikten de naam Palestina voor het land van Israel in hun Griekse werken. En dat was in de tijd dat Judea nog steeds formeel bestond.

Dat de naam Palestina van het woord Filistijnen afkomt is ook niet zo waarschijnlijk. De Septuagint (ca. 250 v. Chr.) noemt de Filistijnen namelijk heel anders: "Φυλιστιιμ" (Phylistiim). Het is waarschijnlijker dat "Palestina" gewoon een Griekse transliteratie is van het Hebreeuwse Israël.

In mijn Griekse lessen kwam ik zelf al het woord "ὁ παλαιστης" (palaistès) tegen wat "worstelaar" betekent. De worstelplaats is "ἡ παλαιστρα" (palaistra). Het is inderdaad opmerkelijk dat Palaistinè verdacht veel op palaistès lijkt. De eerste 7 letters komen overeen.

Palestina heeft als naam dus net als Israël de betekenis van "worstelaar". Ook is Palestina op dit moment wel een worstelplaats te noemen. Twee volken die worstelen. De een om de beloften van God (Israël) de ander om dat juist te voorkomen. Overigens kan ik me zo voorstellen dat de huidige Palestijnen zich niet zo zouden kunnen vinden in deze uitleg. Want de naam zou denk ik eerder afstand van Israël moeten kweken dan een gelijke oorsprong.

Je zou denken dat ze er zonder tussenkomst van de Messias niet uit gaan komen. Wat zou het toch mooi zijn als Palaistinè gewoon op zou gaan in Israël. Zou dat niet Loofhuttenfeest zijn? Zou dat niet echt zicht op Gen. 12:3 "Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden." (Herz. Staten Vertaling) geven?

Dus ik houd me gewoon vast aan de beloften van God, dat eens dat (Loofhutten) feest voor de volken gaat komen op de Sion (Jes. 25:6-9) en daar de bedekking verscheurt, de dood vernietigt.