Nou, lees dan Hosea 2 maar eens. Maar doe het dan wel met in het achterhoofd dat het wezen van God Liefde is. Tegenover de Liefde van God wordt wel eens de Rechtvaardigheid of de Toorn van God gezet. Zo van God is Liefde, maar ook ... Alsof dat een andere kant, het andere gezicht van God is. En bij rechtvaardigheid denkt men dan altijd aan de Westerse Juridische betekenis er van. God kan toch immers niet alles over zijn kant laten gaan? En dus moet er tegenover zijn Genade wel zijn Rechtvaardigheid staan. En tsja, dan wel helaas ten koste van sommigen of zelfs velen. Maar rechtvaardigheid in het oude testament is (zoals ik eens leerde) eerder een vertaling van het begrip Tsadiek. En dat betekent: meer doen dan van je verwacht kan worden. Verder gaan, een mijl meer pressen dan van je gevraagd worden. En dan zie je juist in die rechtvaardigheid/tsadiek de Liefde van God om de hoek komen. En ook in Hosea overigens.
Wim suggereerde liever de tegenstelling Liefde vs. Onverschilligheid. Bedenk eens: als God nou eens onverschillig zou zijn? In Hosea kunnen we lezen dat Israël liever achter de Bäals aan gaat. Die lijken meer op te leveren: meer gezondheid, meer vruchtbaarheid, meer materiële voorspoed. En als God nou eens zou zeggen: "Nou ga je gang dan maar. Wat maakt mij het eigenlijk ook uit? Dan ga ik wel verder met die enkeling die dan wel wil". Dat zou pas erg zijn! Maar nee, God is verre van onverschillig. Hij laat dat niet gebeuren. Hij perkt in, stelt grenzen. Merk op dat dit initiatief van God uit gaat! Niet van ons mensen. Bij ons is het: "je moet wel voor Jezus kiezen, want anders val je in de handen van de God van de Toorn". En wees eens eerlijk: kiezen wij niet ook vaak met "economische motieven" voor God? Omdat Hij ons geneest van onze ziekte, ons zegent met ons huis, baan, kinderen? Omdat Hij ons rust geeft? Kiezen we echt wel voor Hem uit Liefde met Hem en Zijn belangen op de voorgrond?
De mooiste tekst van die avond was dan wel: Hosea 14:5 en verder. Want God geneest onze ontrouw! Lees ook: ongeloof. In dit geval Israël, maar Israël is de voorafschaduwing van de mensheid. God gaat dit bewerken. Geweldig om te lezen in het OT.
Een Joodse denker zei: "Om de profeten te lezen moet je een hard hoofd hebben. Want een explosie komt over je heen. Maar uiteindelijk overwint de Ontferming". Over explosie gesproken. Een andere opvallende tekst die we eerder eens behandelden was Ezechiël 16. Ik heb hier eerlijk gezegd bij mijn weten nog nooit een preek over gehoord. Nu zul je misschien zeggen: geen wonder, want Ezechiel is me daar dan ook een lastig boek. Nou, in hoofdstuk 16 spreekt hij anders klare taal. En Israël komt er ook daar bepaald niet gezellig van af. In het eerste deel worden de afschuwelijke zonden van Jeruzalem opgesomd. Jeruzalem “prostitueerde” wat af! Wat dat betreft zou het een uitwerking van Hosea 2 kunnen zijn. Jeruzalem wordt daar afgezet tegen Sodom. En Jeruzalem overtrof Sodom. Maar na vers 50 knipper je met je ogen. Wat dan komt moet je misschien wel drie keer lezen. Omdat het zo lastig is? Nee, ook daar klare taal: daar wordt geprofeteerd over de ommekeer die God gaat brengen in het lot van Sodom en Samaria. Sodom (en ik veronderstel Gomorra met haar) komt weer tot bloei! In vers 61 wordt Sodom en Samaria aan Jeruzalem als “dochters” gegeven. Is dat nou niet geweldig?
Het lastige zit hem er denk ik in dat wanneer je jezelf vast pint op die Toorn van God, je moeite hebt met de ommekeer die God teweeg brengt. Eigenlijk zit er wat dat betreft een flinke dosis Jona gedrag in ons, toch?
Maar bij God is Toorn altijd genezend, herstellend. Na Toorn komt verzoening. Verzoening van God uit. De God die naar ons toekomt. Zich vereenzelvigt met ons.
Dus: "Bij Toorn: verder lezen!"
Groet,
Martien van den Akker.
No comments:
Post a Comment