- NBV: Niemand heeft God ooit gezien. Maar als we elkaar liefhebben, blijft God in ons en is zijn liefde in ons ten volle werkelijkheid geworden.
- NBG: Niemand heeft ooit God aanschouwd; indien wij elkander liefhebben, blijft God in ons en zijn liefde is in ons volmaakt geworden.
- WV: Nooit heeft iemand God gezien, maar als wij elkaar liefhebben, woont God in ons, en is zijn liefde in ons volmaakt geworden.
- GNB: Nooit heeft iemand God gezien, maar als we elkaar liefhebben, blijft God in ons en is zijn liefde in ons volmaakt geworden.
- SV: Niemand heeft ooit God aanschouwd; indien wij elkander liefhebben, zo blijft God in ons, en Zijn liefde is in ons volmaakt.
- ISV: No one has ever seen God. If we love one another, God lives in us, and his love is perfected in us.
- KJV: No man hath seen God at any time. If we love one another, God dwelleth in us, and his love is perfected in us.
De moeilijkheid zit hem in het “volmaakt geworden zijn van Zijn Liefde in ons”. In uitleggingen (bijvoorbeeld van Barnes) en als je er zo over nadenkt kom je er op uit dat als God liefde is, God is daarbij ook volmaakt en God woont in ons, dan is Zijn Liefde in ons ook volmaakt. Logisch toch? Hoe kan het dan ook anders dan dat wij elkaar gaan liefhebben? En natuurlijk ook die personen in de kerk waar we wat meer moeite hebben. Of die vervelende collega op het werk. Of die nare buurjongen. Of die achterbuurvrouw die rookt in de tuin. Hmm. Dat blijkt dan toch wat lastiger. En zo ongemerkt heb ik die Liefde van God in mij al vertaald naar een menselijke liefde waarvan ik van mezelf verwacht die te moeten uiten naar anderen. En wat me dan maar moeizaam lukt. Daar komt meteen verwachting en een soort “moeten” om de hoek kijken.
Dat “volmaakt worden” is de vertaling van het Griekse te-te-lei-oo-me-nè (τετελειωμενη): dat komt van telei-o-oo (τελειόω) dat “Completeren”, of “Realiseren” betekent. Of ook wel beëindigen, vervullen of perfect maken. Nu zou je zeggen: dat is dan toch niet verkeerd vertaald? En het is inderdaad denk ik niet echt fout. Het komt van teleios (compleet) of telos dat doeleinde betekent. Maar je kunt het ook meer richting de betekenis van “doel-einde” vertalen. Dus dat Zijn Liefde in ons tot doel is gekomen. Dus als God in ons komt wonen dan komt zijn Liefde tot zijn doel. En dan moet ik ook denken aan dat God alles in allen zal zijn (1Kor15:28). Dat is het doel waar God naar toe werkt. En dat wordt dan realiteit in ons, wanneer we elkaar lief hebben.
En dat elkaar lief hebben bewerkt God in ons. Daarvoor hoeven wij ons dus ook al niet op onze borst te kloppen. Misschien kun je het oorzakelijk ook wel omdraaien: God's Liefde bewerkt dat wij elkaar gaan lief hebben en het is Zijn genade dat Hij, vanuit diezelfde Liefde in ons komt wonen. En dat maakt dat Gods Liefde tot zijn doel komt, of tot vervulling komt.
Nou, en daar wordt ik dan wèl weer enthousiast van! Want willen we niet allemaal dat God met zijn doel met ons komt? Dat is een gedachte die de laatste tijd wel heel veel aan aandacht wint.
Maar ook dat zou ik graag nog eens omdraaien (je zou er draaierig van worden). Want wij zijn vaak nog al gefocust op ons doel. Of heel vroom gedacht Gods doel met ons. Dat wij tot ons recht of op onze plaats terecht komen. We denken daarentegen vaak niet zo na over wat Gods doel nu uiteindelijk is.
Maar hier zien we een tipje opgelicht: dat God in ons komt. En dan denk ik er meteen achterna, waarom in mij? Of waarom alleen in mij? Als het zijn doel is om in mij te komen, dan toch zeker ook in alle andere mensen. Niet alles in sommigen. Of wat optimistischer gedacht: alles in velen. Nee: alles in allen.
En zo ben ik weer wat meer bevrijd van die verwachting van mezelf. Ik kan zo weer een beetje ont-moeten. En dan ontmoet ik graag jou! Want ja, er staat toch ook wel dat het gebeurt als we elkaar liefhebben. Oh, nou daar ga ik weer. Maar, gelukkig: God bewerkt dat dan weer in ons. En zo draait de cirkel weer terug naar het Begin: de Alef.
Groet,
Martien
No comments:
Post a Comment