1993-05: Met behoud van identiteit

Het wordt je wel eens gezegd: "Wat lijk jij op je vader." Of "je hebt de neus van je moeder". Er zijn trekken in je gezicht die je terug kunt vinden in de gezichten van je ouders. Naar mate je ouder wordt, verander je. Er zijn computerprogramma's, waar mee je een gezicht ouder kunt maken. Zo kun je er een foto van een kind in invoeren en kun je de computer laten berekenen hoe hij of zij er uitziet op 20 jarige leeftijd. Zo kun je steeds stappen verder in de tijd maken. Dit is erg handig bij het opsporen van kinderen of mensen die al heel lang vermist zijn. Het frappante is dat er toch trekken in je gezicht blijven en eigenschappen in je houding en karakter waaraan je kunt zien: "Dat is Kosse", "Dat is Simon". "Jij bent Tjerk en lijkt op je vader en moeder". "Jij bent een van den Akker" en "Dat is Nico".

God is zo creatief dat hij ieder individu, ieder schep­sel uniek heeft gemaakt. Iedereen heeft iets in zich dat hem of haar degene maakt die hij of zij is. God heeft beloofd dat Hij in jou een proces begint waarin Hij je verandert en vormt. Je gaat dan steeds meer de wereld zien met Zijn ogen. Je gaat meer en meer de dingen doen die Jezus ook deed. Het beeld van Hem gaat zich in jou vormen en je gaat meer en meer voldoen aan het ideaal beeld dat God van de mens heeft. Toch blijf je jezelf. En hoewel je meer en meer gaat zien dat je een kind van God bent, blijf je wie je bent. God heeft ons allemaal uniek gemaakt en kent ons allemaal bij naam, heeft onze namen in zijn handpalmen gegraveerd staan. Dit betekent dat Hij ons onmogelijk kan vergeten.

En dan ga je denken over de hemel. Hoe zou het daar zijn. Herken ik mijn ouders? Ben ik te herkennen. Wat voor lichaam krijg ik? Zal ik mijn vrienden kennen en ben ik dan nog steeds Martien van den Akker?

Volgens mij wel. Ik kan me niet voorstellen dat ik in de hemel niet meer ben wie ik ben. Dat ik andere mensen niet meer zou kennen. Immers, God gaat een relatie met ons aan, steekt tijd in ons om ons te leren, ons te ontplooien. Hij biedt ons de moge­lijk­heid om Hem te leren kennen. Hij gaat een relatie met ons persoonlijk aan. Zou Hij ons dan zo volslagen gaan veran­deren dat we niet meer zijn wie we zijn, zodat we niet meer de personen zijn waarmee Hij met zoveel geduld een relatie op bouwde? In dat geval kan Hij net zo goed de brandspuit op deze aarde zetten en alles opnieuw scheppen. Dat van die brandspuit heeft Hij natuurlijk in de tijd van Noach al eens gedaan, maar daar had hij erg veel spijt van, want hij houdt ontzettend veel van ons.

Hoewel we ons verdriet, de moeilijkheden, onze slechte eigen­schappen niet zullen hebben. Hoewel we ook goed kunnen omgaan met die mensen waarmee we nu moeite hebben en onze liefde niet selectief zullen verdelen. Hoewel ik me ook niet precies kan voorstellen hoe het zal zijn, zullen we iets in ons voorkomen, karakter houden dat ons van elkaar onderscheidt. We zullen onze eigen identiteit in een nieuw jasje behouden.
Kijk maar naar de verheerlijking van Jezus op de berg. (Luc 9: 28-36, Marc 9, Matt 17). Daar was Jezus met drie discipelen, Petrus, Johannes en Jacobus, de berg opgegaan om te bidden. Daar veranderde Jezus voor hun ogen. Zijn gezicht werd anders, en zijn kleding werd stralend wit. Petrus en de twee anderen vielen in slaap en toen ze wakker werden zagen ze Zijn heer­lijk­heid en de twee anderen die bij Jezus stonden. Petrus zei direct: "Laten we drie tenten opslaan, een voor U een voor Mozes en een voor Elia!". Hij vroeg niet wie die twee zijn, maar wist gelijk dat het de twee personen waren die toch eeuwen voor hem hebben geleefd. Ook vergiste hij zich niet in zijn Heer.

We zullen veranderen, ook in dit leven al. Mensen zullen in ons iets van de toekomstige wereld zien, iets van Jezus. We zullen veranderen en toch blijven wie we zijn. We zullen mooier, fijner, liefdevoller etc. worden. Anders en toch hetzelfde.

Darell Mansfield heeft een lied waarin hij zingt dat hij er naar uitkijkt om aan de tafel van de Heer te zitten, waaraan hij allemaal bekende mensen zal ontmoeten. Moeder Eva, broer Abel, Mozes, Elia en alle anderen. Ik kijk er ook best naar uit. Samen met vrienden muziek maken. Ik heb al een aantal afspra­ken om een band op te richten. Prachtig gewoon. Samen met Asaf en zijn vrienden muziek maken om God te prijzen. Kun je iets mooiers bedenken? En dan Mozes of Nehemia eens opzoe­ken. Ook hoop ik jou er te ontmoeten, hoewel ik je ook natuur­lijk ook nu graag tegen­kom.

Tot ziens,
Martien v.d. Akker.
PS. Ik vond dit in mijn oude doos, geschreven in mei 1993.