Nog een paar weken en dan is het weer oud en nieuw. Voor je het weet krijg je op de televisie weer allerlei terugblikken en gaan we weer nadenken over het nieuw jaar. Goede voornemens: wat ging er afgelopen jaar fout en gaan we nu beter doen? Met welke gewoontes gaan we stoppen en met welke nieuwe gaan we beginnen?
Mijn vorige werkgever had een verschoven boekjaar. Dat liep van 1 juni tot 31 mei. Dus 31 mei hadden we oud jaar en ergens in juni een “kick-off”. Dat was dan het moment om de focus op de markt te verleggen, afdelingen te splitsen, andere samen te voegen.
Zo hebben we meerdere momenten in het jaar om over nieuw te beginnen. Stil staan en na denken over de afgelopen tijd plannen en ideeen verzinnen over de komende tijd. Ondertussen gaan we vaak op dezelfde voet verder. Vervallen we in oude gewoonten, blijken nieuwe plannen toch niet zo goed te werken of lopen we tegen andere zaken aan. Het nieuwe jaar is niet heel veel anders als het oude.
Zelf vind ik het prettig om regelmatig overnieuw te beginnen. Ik werk project-matig bij klanten. Het is lekker om soms een oude klant achter je te laten en met een schone lei aan een nieuwe klus bij een nieuwe klant te werken. Nieuwe mensen te leren kennen. Jammer, is dan ook wel dat je vaak leuke mensen moet achterlaten, waar je het goed mee kon vinden en goed mee kon samenwerken. De overstap naar een nieuwe werkgever brengt dat ook met zich mee. Maar je kunt bij je nieuwe klant of werkgever weer overnieuw beginnen zonder de balast van je vorige klant of werkgever. Aan een nieuw systeem werken zonder dat je nog steeds wordt lastig gevallen met vragen van het oude systeem waar je jaren geleden aan gewerkt hebt.
Ik realiseerde me de laatste tijd eigenlijk dat we ook zo tegen de Here God en zijn werk aan kijken. Wij mensen hebben het verbruid in de Hoftuin. Dus moesten we daarbuiten overnieuw beginnen. Vervolgens werd het weer een zooitje dus spoelde God de aarde schoon en begon met Noach overnieuw. Met Abraham begon Hij een nieuwe lijn en tsja, dat leek ook niet zo'n succes. Via een aantal richters komen we uit bij David. Misschien dat een koning wat is? Maar ook de koningen konden Gods volk niet bij de les houden. Dus begon God weer overnieuw door zijn Zoon te sturen. Zijn offer heeft de vloek op de schepping te niet gedaan. Onze zonden zijn vergeven. Via Hem kunnen we weer tot God komen. Althans, dat deel van de mensheid dat Hem aanneemt. Zou het nu wel gaan lukken? We zien er nog niet veel van. Er komt steeds meer ellende in de wereld. Het wereldnieuws maakt ons attent op terrorisme, tsunami's, wereldwijde economische crises, etc. Het lijkt wel steeds meer te worden. Maar gelukkig zijn dat de 'tekenen des tijds' dat Jezus terug gaat komen. En dan wordt alles nieuw. Dan krijgen we de nieuwe hemel en aarde.
Dat woordje nieuw daar zit ik toch wel mee. Dat heb je (hopelijk) in de lijn van mijn bovenstaande verhaal kunnen lezen. De vorige paragraaf is wel ietwat ironisch, excuus als ik het wat te scherp voor je uittekende.
Eerder heb ik wel eens een opmerking gemaakt over de Nieuwe hemel en aarde in Openbaringen 21. Laatst ging ik me afvragen hoe het nu zit met het nieuwe verbond. In Lukas 22:20 spreekt hij van de beker die wordt uitgegoten, dat die het nieuwe verbond is dat door Zijn bloed gesloten wordt. Wat, gaat God daar met Jezus overnieuw beginnen? Een nieuw verbond? En het oude dan? Jezus zei toch dat die niet had afgedaan?. Dus ik heb het maar eens opgezocht. En Jezus blijkt het te hebben over 'kainè diathèkè'. Diathèkè is een inwendige orde, gesteldheid of een regeling, verbond of een beschikking, testament. Dus dat zit wel goed. 'Kainè' betekent inderdaad 'nieuw'. Net als het woordje 'Neos'. Maar er is ook een werkwoord met 'Kainè' verband houd ''Kaino-oo'. En dat betekent: nieuw-maken, veranderen, zich vernieuwen: revolutionair zijn. 'Kainè' betekent denk ik nieuw vooral in de betekenis van 'vernieuwd'. Dat zie je ook terug in de (ver-)nieuw(d)e hemel en aarde van Openbaringen 21.
Wanneer ik lees over een 'vernieuwd verbond' en ook de 'vernieuwde hemel en aarde', dan lees ik daarin een plan van de Here God die ergens begint en dat werk niet 'laat varen' totdat het voltooid is. Dat plan heeft een aantal fases (het lijkt een beetje op de 'waterval-methode' in de IT). En elke fase is nodig voor de volgende fase, maar elke fase heeft zijn eigen karakteristieken. En dat mondt uit in een slot fase waarin alles voor iedereen in orde komt in God.
Misschien denk je: wat een gezever over een woordje. Is dat nu zo belangrijk? Mijn redding hangt er gelukkig niet vanaf. Die van jou of u hopelijk ook niet. Maar het is volgens mij wel belangrijk als je theologie er op gebaseerd is. Als die gebaseerd is op een beeld van God die steeds “opnieuw begint”. Maar voor mij persoonlijk hangt mijn beeld van God en hoe Hij met zijn schepping er van af. En ik zal het maar bekennen: ik heb meer met een beeld van God die doet wat Hij zegt en belooft en die ergens aan begint om het tot het ultieme einde te leiden.
Zo blijven volgens mij ook de beloften aan Israel overeind. Dat volk waarvan God zelf zegt dat ze tot zegen voor de volken zullen zijn. Het herstel van Israel is denk ik een teken zijn, een voorbode van het herstel van de volken. Volgens de NBG staat in Rom. 10:4 dat Jezus het einde van de wet/thora is. Tot gerechtigheid van een ieder die gelooft. In de NBV heeft men het gelukkig wat beter vertaald. In plaats van einde staat het woordje Thelos: Doeleinde. Jezus is het doel van de Thora. Op Hem loopt het uit. Hij is zogezegd een nieuwe fase. Waarin volgens mij ook Israel tot haar doel komt. En zoals de opstanding voorbode is van het herstel van Israel, is het herstel van Israel de voorbode van het herstel van de mensheid.
God is geen Nederlandse verkeers-minister met proefballonnetjes. Maar een God die doelbewust zijn plannen ten uitvoer brengt. En daar word ik nou enthousiast van.
Groet,
Martien
